In de jaren zeventig was Genesis een vooruitstrevende symfonische rockband. Toen frontman Peter Gabriel echter koos voor een solocarrière en niet lang daarna ook gitarist Steve Hacket verdween, bleven er drie even keurige als saaie heren over, die onder leiding van zanger/drummer Phil Collins alsnog wisten uit te groeien tot een stadionband. Na vijftien jaar stilstand ondernamen zij in 2007 opnieuw een tournee langs die stadions. Concerten die, net als deze weerslag, tot in de puntjes verzorgd waren, met veel visuele effecten en een prima ingespeeld Genesis. Ook stukken uit het Gabriel tijdperk wist Collins met clowneske motoriek adequaat neer te zetten. Amusant is de documentaire op het derde schijfje waarin openhartig de strubbelingen in beeld worden gebracht die vooraf gingen aan de tour: Collins die er niet zo’n zin in lijkt te hebben en vooral de gretige interesse die bassist/gitarist Mike Rutherford en toetsenist Tony Banks tonen voor de visuele effecten. Ze beamen, gezien hun eigen minimale podiumuitstraling, het belang hiervan. De echte held is dan ook Brian, een charismatische jongen die in korte tijd de juiste knoppen moet leren bedienen van het computergestuurde decor. Wanneer dit op het nippertje lukt bij het openingsconcert, veer je ook als kijker op: ‘Well done Brian!’ (MR)