De Amerikaanse singer/songwriter Ryan Adams geldt als een eeuwige belofte. Na zijn solodebuut Heartbreaker (2000) werd hij alom gelauwerd als de Gram Parsons van zijn generatie, de man die eigenhandig het wat stoffige countryrockgenre naar een hoger plan kon tillen. Inmiddels zijn we zeven jaar en evenzoveel albums verder en lijkt de definitieve doorbraak verder weg dan ooit. Door een onnavolgbaar releaseschema en diverse stilistische uitstapjes hebben zelfs zijn trouwste fans moeite hem bij te houden. Voor Easy Tiger, dat ruim anderhalf jaar na het intieme 29 (2005) verschijnt, heeft Adams voor zijn doen behoorlijk de tijd genomen, en dat is te horen. Het is een evenwichtige plaat waar de beide kanten van zijn persoonlijkheid, de branie en de melancholie, mooi in balans zijn. Het is vergeefs wachten op een nummer dat de zorgvuldig opgebouwde sfeer van de plaat saboteert. Het grillige talent is volwassen geworden, met alle voor- en nadelen van dien. (MS)