Tsjaikovski zelf beschouwde zijn (enige komische) opera Cherevichki als zijn beste werk. Het nageslacht was dat helaas niet met hem eens. Zelfs in Rusland behoort de opera niet tot het standaardrepertoire. Deze productie van The Royal Opera zou daar dus verandering in moeten brengen. Het is echter de vraag of De Pantoffels Van De Tsarina deze revival zal beleven, want Tsjaikovski zat zichzelf toch ietwat in de weg. Misschien kwam dit door al die werelden die hier passeren: Oekraïense boeren, heksen, heel veel duivels, waternimfen, kozakken, de St. Petersburgse aristocratie, de Tsaar zelve... Misschien kwam het ook door de ietwat uit de toon vallende 'Weltschmertz' van de verliefde smid, die (net als Tsjaikovski!) zelfmoord probeert te plegen in een ijskoude rivier. Voor al die toestanden moest een eenheid aan verscheidenheid van muzikale middelen gevonden worden, en dat is de componist zelfs na vele revisies niet helemaal gelukt. Maar wat maakt het uit. Voor de toeschouwer is Cherevichki een groot feest en een heerlijk alternatief voor de verplichte Notenkraker met Kerst. Het heeft iets heel ontroerends wanneer alles en iedereen die prachtige volksmelodie zingt, die zelfs uren later nog in je hoofd blijft 'rondspoken'. Al doet die bonte stoet wel eerder denken aan een variété voorstelling dan aan een opera. (HJ)