De Amerikaanse multi-instrumentalist en songwriter Peter Broderick maakte Europa tot zijn werkgebied. Zo speelt hij in het Deense Eftenklang en maakte hij een ambientplaat met de Rotterdamse laptop-muzikant Machinefabriek. Europese sferen domineren ook op zijn frequent verschijnende soloplaten. Zijn minimale en sombere pianoriedels doen daarbij vooral denken aan Satie en Chopin. Hij wisselt deze af met minstens zulke donkere gitaarklanken en houdt zijn live in een studio opgenomen zielenroerselen ditmaal kaal. Peter Broderick is een gevoelige jongen die, ook als hij zingt, immer breekbaar en in zichzelf gekeerd blijft klinken. Soms wens je als luisteraar dat deze zo talentvolle artiest af en toe eens uit die nimmer aflatende sensitiviteit zou breken. Door de overdaad neemt de geloofwaardigheid van al dat gepeins in mineur af. Is of doet hij nu zo gevoelig? Al met al een plaat waar je in de stemming voor moet zijn. (MR)