Het ogenschijnlijke gemak waarmee de dame en heren van Rilo Kiley de meest fijne popliedjes uit hun mouw lijken te schudden wekt verbazing, en ook bewondering. Niet dat Jenny Lewis en haar mannen nu heel veel platen maken, maar als ze het doen, doen ze het goed. Under The Blacklight is hun vierde album en staat op het eerste gehoor ver af van de door country beïnvloede indierock waarmee ze ooit begonnen. Dit keer klinken er discogeluiden, vette blazers en seventies-rock (Fleetwood Mac). En natuurlijk de zang van Lewis, die opnieuw laat horen wat voor een mooie stem ze heeft. Under The Blacklight is een zeer toegankelijk album en het eerste van Rilo Kiley bij een major (Warner). Het is daarmee verleidelijk de band - voormalig labelgenoten van Bright Eyes - af te doen als een ‘sell-out’, maar dan doe je geen absoluut recht aan de kwaliteiten van Rilo Kiley. (IV)