Het eerste wat opvalt aan dit tweede soloalbum van zangeres en violist Carrie Rodriguez is het ontbreken van Chip Taylor . Deze veteraan songwriter was niet alleen haar ontdekker maar vormde ook jarenlang een onafscheidelijk duo met Rodriguez en werkte fulltime mee aan haar eerste solo-album uit 2006. Is deze eigenzinnige grijsaard nu aan de kant gezet om de nog relatief jeugdige en aantrekkelijke Mexicaanse alsnog als een mainstream popartiest voor volwassenen te lanceren? Het lijkt er een beetje op want het is pop wat de klok slaat op She Ain't Me. Vakkundige en volwassen popmuziek met een countryrockinslag en voorzien van angels hier en daar. Zo klinkt zij fel als Alanis Morissette of Lucinda Williams in het titelnummer, een song in de ruziesfeer vol stekelige oneliners die de geadresseerde in zijn zak kan steken. Maar Williams troeft haar op dat gebied wel af met haar doorleefde kraakstem, in het bijtende duet Mask Of Moses. Rodriguez doet het beter in de vele, meer milde midtempo ballads die dit album rijk is. Taylor wordt nog wel bedankt in de liner notes. Hij had ongetwijfeld wat meer karakter kunnen meegeven aan dit wat gezichtloze album. (MR)