Over de vruchtbare Schotse indiescene is al veel geschreven. De bron van frisse melodieuze gitaarpop is na Belle & Sebastian, Franz Ferdinand, Camera Obscura, Aberfeldy en Glasvegas (om maar enkele namen te noemen) nog lang niet opgedroogd, zo blijkt uit dit uiterst aanstekelijke debuut van Attic Lights. Meer nog dan voorgenoemde bands laat deze groep zich inspireren door de folkrock en powerpop van de Amerikaanse westkust. Ook de sound van The Posies en The Shins klinkt er in door. Rinkelende gitaren, messcherpe samenzang en vrolijke handclaps: we hebben het allemaal vaker gehoord maar zelden werd het zo geïnspireerd uitgevoerd. Ook zijn de jongens niet vies van een goede gimmick om wat extra aandacht te genereren. Van de eerste single Wendy namen ze maar liefst 58 verschillende versies op, te downloaden van hun site, waarin steeds de albumtitel werd vervangen door één van de 58 populairste voornamen van het moment. Dat is nog eens klantenbinding. (MS)