In hun ruim dertigjarige bestaan wist het Amsterdamse Nits een unieke (cult)status op te bouwen tot in verre uithoeken van de wereld. Sleutelwoorden hierbij zijn minimalisme, Beatleske popmuziek, Europese cultuur en een vleugje kleinkunst. Zanger, gitarist en songwriter Henk Hofstede heeft een kunstenaarsachtergrond en benut deze met de bijna conceptuele, individuele aanpak van de Nits-albums. Doing The Dishes is in die context een reactie op de donkere en pessimistische voorganger Les Nuits (2005). Op Doing The Dishes (de lollige titel verraadt het al) klinkt Nits opgeruimd, bijna schaamteloos poppy en zelfs pretentieloos. Een geluid dat (geheel des Nits) tot in de puntjes werd uitgedacht en uitgevoerd en dat soms herinneringen oproept aan vroege platen als New Flat (1980) en Omsk (1983). Opvallend zijn de Dylan-invloeden, het trio gebruikt meer dan eens, en op keurig gladgestreken wijze, shuffles in de stijl van Highway 61. Doing The Dishes is daarmee vooral een prettige plaat geworden waarop de groep haar gebruikelijke vakmanschap consolideert. (MR)