In de eerste Nederlandstalige golf, begin jaren 1980, staken de poëtische liedjes van Frank Boeijen al ver uit boven die van de concurrentie. In hitsingles als Zwart-Wit en Kronenburg Park wist hij knap actuele maatschappelijke thema’s te koppelen aan pakkende popmelodieën. In zijn solocarrière verkende hij als een ware dichter vooral zijn eigen binnenwereld, een zoektocht die nieuwe impulsen kreeg door zijn reizen naar Azië, het werelddeel waarvoor hij een ware passie ontwikkelde. Camera werd opgenomen vlak na een reis naar het Oosten, die hij ondernam na afloop van het uitstapje met zijn collega’s Henny Vrienten en Henk Hofstede (Aardige Jongens). Dat was een sympathiek project maar op deze plaat blijkt dat Boeijen in zijn eentje op zijn best is. Ver weg van huis vond hij de rust en de inspiratie voor tien nieuwe liedjes waarin op niveau wordt gemijmerd over vriendschap, de natuur en het verleden. Een weemoedig maar troostrijk geluid zoals alleen Frank Boeijen dat kan vertolken. (MS)