Bernard Haitink zal voor ons altijd de dirigent blijven die een kwart eeuw lang in het Concertgebouw voorging met Mozart, Beethoven, Bruckner, Mahler en al die anderen. Ironisch genoeg heeft hij momenteel succes in de VS met muziek die hij bij ons kennelijk liever aan Jochum of Harnoncourt overliet, namelijk met Bachs Matthäus-Passion. Sinds 2006 is Haitink formeel chef-dirigent van het Chicago Symphony Orchestra (naast 'conductor emeritus' Pierre Boulez) en het is met dit orkest dat Haitink Mahlers Zesde Symfonie – bijgenaamd 'Tragische' – opnam. De vergelijking met de kort hiervoor verschenen opname van Gergiev en het LSO dringt zich op: zo fel en neurotisch als de uitvoering van de Mahler-debutant Gergiev klonk, zo gedragen is hier de lezing van de veteraan Haitink. De onderhavige uitvoering is er niet minder 'tragisch' om: 'Mahler Zes' klinkt zelfs zo gerijpt en doorleefd dat het werk al bijna iets heeft van een denkbeeldige 'Mahler Elf'. (HJ)