Hoewel slechts 57 jaar oud, verklaarde Brahms in de zomer van 1890 dat hij geen energie meer had om verder te componeren. Dat hij dit besluit een jaar later al weer liet varen, is te danken aan Richard Mühlfeld, de klarinettist het hoforkest van Meinigen, die vermaard was vanwege zijn prachtige toon en expressieve voordracht. Brahms raakte zo onder de indruk van Mühlfelds spel, dat hij zijn inspiratie terug voelde komen. Met als resultaat vier van de mooiste werken uit de gehele kamermuziekliteratuur. Al vrij snel ontstonden het Klarinettrio en het Klarinetkwintet. Drie jaar later, in 1894, volgden de beide Klarinetsonates. Van al deze werken maakte Brahms bewerkingen waarin de klarinet vervangen werd door een altviool. In de beide sonates werd de klarinetpartij grondig aangepast aan de expressieve mogelijkheden va de altviool. Bij het Trio was Brahms minder rigoureus: de altviool volgt min of meer de klarinetpartij, octaaftransposities daargelaten. De minst bekende bewerking, die van het Kwintet, klinkt niet op deze cd. Een groot gemis is dat niet, want een kwintet voor strijkkwartet met obligate altviool is toch ietwat curieus. (HJ)