Over Mariah Carey kan veel gezegd worden. Haar geflopte acteercarrière en radicale fysieke metamorfose maken haar ook tot een gemakkelijk doelwit. Maar één ding is zeker, en dat is dat de Rihanna ’s en de Beyoncé ’s van vandaag hun stem hebben getraind met minimaal één liedje van Mariah. Natuurlijk kan niemand voor altijd blijven teren op het verleden en Mariah Carey is daarop geen uitzondering. Na The Emancipation of Mimi (2005), dat had moeten bewijzen dat zij het nog steeds kan, waagt de diva met E=MC² nog een poging. Ironisch genoeg verschilt deze plaat niet veel van het materiaal van Rihanna en Beyoncé. Dit album wekt de indruk dat Mariah te graag erbij wil horen. De productie is niet altijd even sterk, het is de stem van Carey die dit album het beluisteren waard maakt. Bewonderenswaardig en noemenswaardig is wel, dat zij niet haar oude niveau hoeft te halen om mee te draaien met de huidige scène. Vroeger was alles beter? (GL)