Van de diagonale streep op het artwork komt Moke waarschijnlijk nooit meer af. Moke Metropole Orkest is de derde plaat op rij (singles niet eens meegerekend) die dit typische stijlkenmerk bevat. De kapsels, de pakken en de sterke popnummers zijn natuurlijk ook weer van de partij. Het belangrijkste gedeelte van deze release is gevuld met het optreden dat de band en het orkest samen gaven op Pinkpop 2010. Het concert begint met een mooi gearrangeerd stuk van het orkest dat een opmaat vormt voor The Long & Dangerous Sea. Vanaf de eerste noot verandert het rockgeluid van de band rimpelloos in een groots geluid met blazers, strijkers en wat dies meer zij. Aan de ene kant onderstreept dit maar weer eens het vakmanschap van zowel Moke als het Metropole Orkest. Aan de andere kant doemt de vraag op wat het bijna vijftigkoppige orkest nu echt toevoegt aan de altijd brede toetspartijen van Eddy Steeneken. De samenwerking bezorgt Moke hier en daar wat tierelantijntjes en wat meer kracht, maar is vooral geslaagd omdat het de kritiek doet verstommen dat de band te vaak op safe speelt en te onorigineel is. Het artwork verandert misschien nooit, maar deze samenwerking is tenminste aangenaam verrassend. (JE)