Twee Amerikaanse musici. De ene een icoon van de countrymuziek, de andere de (zelfverklaarde) verpersoonlijking van de jazzhistorie in de VS. Beiden met een liefde voor de blues, de bakermat van hun beider muzieksoorten. In eerste instantie lijkt de combinatie van Willie Nelson met Wynton Marsalis misschien wat vreemd, bij nader inzien is het eigenlijk heel logisch. Begeleid door Marsalis’ combo, uitgebreid met Nelsons mondharmonicaspeler, vertolken ze hun gemeenschappelijke liefde voor blues- en jazz standards als Georgia, Basin Street Blues en Stardust. Dat gaat er vanaf de opener Bright Lights Big City meteen stevig swingend aan toe in de stijl van een jaren veertig uptempo blues’-n’ boogie jump band. In het, in januari 2007 live in het Lincoln Jazz Center opgenomen concert zijn het vooral Wynton Marsalis en saxofonist Walter Blanding die lekkere bluesy solo’s spelen. De gitaarsolo’s van Nelson steken daar wat schraal bij af. Gelukkig past zijn zang prima bij de bluesnummers. Een aanstekelijk swingende plaat. (HB)