In eenvoud herkent men de meester. De liedjes van singer/songwriter Amos Lee klinken simpel en vanzelfsprekend, maar zitten geraffineerd in elkaar. De tekst van Baby, I Want You bijvoorbeeld is clichématig op papier, maar klinkt in de handen van Lee fris en oprecht. Die ambachtelijke kwaliteit van Lee zorgde ervoor dat het grote publiek hem al met zijn titelloze debuutalbum in de armen sloot, als de mannelijke tegenhanger van Norah Jones . Op zijn derde album voor Blue Note laat hij opnieuw zijn vertrouwde mix van smooth soul, jazz, blues en folk horen. Producer Don Was zorgde ervoor dat niet alle ruwe randjes er af werden gevijld. Hoewel er geen opvallende koerswijziging heeft plaatsgevonden klinkt Last Days At The Lodge wat rootsier dan de voorgangers. Dat bracht een eerlijkheid in de uitvoeringen die van deze plaat met gemak de beste van Amos Lee tot nu toe maakt. (MS)