Wie nog een beeld heeft van David Sylvian als de androgyne Britse gentleman van de invloedrijke (en zwaar opgemaakte) jaren tachtig groep Japan en maker van progressieve popplaten als Brilliant Trees en Secrets Of The Beehive zal dit moeten bijstellen. Dit deed ook zijn platenmaatschappij Virgin, met als gevolg een breuk met de Britse zanger. Anno 2009 is Sylvian een grijze, langharige kluizenaar die teruggetrokken leeft in de natuur van New England. Op Manafon liet hij doorgewinterde improvisatoren als saxofonist Evan Parker en pianist John Tilbury vooral spelen met klank en sfeer. De kale en etherische geluidslandschappen die dit opleverde bewerkte Sylvian tot een negental songs. In zijn vocalen klinkt nog onmiskenbaar de Sylvian van weleer door hoewel hij, in contrast met de muziek, nuchterder klinkt dan ooit. Zo rekent hij op cynische wijze af met zijn eerdere flirt met oosterse mystiek in het openingsnummer Small Metal Gods. Het geeft de muziek karakter en weerhoudt het ervan om definitief als ambient te kunnen worden bestempeld. (MR)