Iedereen met een zwak voor het melodramatische werk van Roy Orbison en Scott Walker kan in het nieuwe millennium terecht bij de Britse singer/songwriter Richard Hawley die de gedragen vocale stijl van deze heren in ere houdt. Met Cole’s Corner (2005) brak hij definitief door in Engeland, na een carrière waarin hij vooral in dienst van anderen ( Longpigs , Pulp ) had gespeeld. Een terechte erkenning want Hawley doet meer dan klakkeloos het verleden herkauwen. Op Truelove’s Gutter weet hij subtiel de van reverb doordrenkte gitaarsound uit de country, rockabilly- en surfmuziek te combineren met ambient soundscapes, om zo een ingetogen, uiterst melancholieke sfeer te creëren. Uptempo uitstapjes blijven ditmaal achterwege, zodat Truelove’s Gutter Hawley's meest coherente plaat tot nu toe is. Ontwikkeling is nog mogelijk in de songteksten, die soms nog storende clichés bevatten. (MS)