De Amerikaanse gitarist en zanger Joe Bonamassa opende op zijn achtste een concert van B.B. King en was rond zijn twaalfde een klinkende naam in het clubcircuit van thuishaven Upstate New York. Een vastberaden kind dat op zijn vierde, na het horen van een plaat van Stevie Ray Vaughan, wist wat hij voor de rest van zijn leven wilde doen. The Ballad Of John Henry is het negende album van deze ondertussen dertiger. Hoewel diepgeworteld in de elektrische gitaarblues houdt Bonamassa zijn oren open en durft hij, binnen het genre, gewaagde stappen te zetten. Dat pakt in de opener (tevens titelnummer) met zijn vette hardrockriff, omlijst door Oosterse violen, verrassend uit. Ook bijzonder zijn de keuzes voor covers als Stop (van het Britse one hit wonder Sam Brown) en het gruizige, met honky tonk piano omlijste Jockey Full Of Bourbon (Tom Waits). Halverwege de opnames verliet zijn vriendin hem, zo meldt Bonamassa in de liner notes, en daar kwam weer de hemelschrijdende ballad The Great Flood uit voort, waarop deze virtuoos zijn gitaar eindeloos voor hem laat uithuilen. Een rijke en gevarieerde plaat en dat is op zich al bijzonder in de blues. (MR)