Vooral door haar vele optredens heeft het Delftse Mala Vita zich aardig op weten te werken. De groep is bovendien binnenlands uniek in haar soort. Als één van de weinige bands vermengt het rock met de meest uiteenlopende volksmuziek. Een groeiend aantal luisteraars lijkt te vallen voor hun zelfverklaarde ‘musica mestizo’ wat bewezen werd door een recent optreden in tv-show De Wereld Draait Door. De luisteraars die genoten van hun debuut Disorganizzata, komen ook lekker weg met En Exilio. Voor de ritmesectie dient de hele wereld als inspiratiebron: van loom wiegende cumbia tot drukke zigeunerritmes. De stevige gitaren geven de muziek een urgentie die veel rockliefhebbers waarschijnlijk kunnen waarderen. De meeste teksten zijn in het Italiaans (de moedertaal van zanger Mickael Franci) maar soms komt er ook wat Spaans, Engels (met Gogol Bordello-achtig accent) en Bosnisch voorbij. De teksten zijn wat clichématig maar passen wel helemaal binnen het genre. Rapper Salah Edin doet mee in het openingsnummer Ritmo Di Protesta. (PdK)