Radiohead ontwikkelde zich van een typisch Engels indiebandje - dat lange tijd de single Creep (1993) als enige wapenfeit had - tot een alternatieve supergroep, die iedere koerswijziging met luid gejuich van het internationale popjournaille begroet zag. Dit tot grote verbazing van zanger Thom Yorke zelf, die zich met name tijdens de experimentele albums Kid A (2000) en Amnesiac (2001) een zware persoonlijke en muzikale crisis doormaakte. Na deze twee platen, die vooral leken te zijn gemaakt om nooit meer het verstikkende succes te hoeven meemaken van OK Computer (1997), keert Radiohead op Hail To The Thief voorzichtig terug naar het gitaargeluid van de beste liedjesplaat The Bends (1995), zij het voorzien van de muzikale bagage die de groepsleden hebben opgedaan in de jaren daarna. Thom Yorke klinkt nog steeds alsof hij het leed van de hele wereld op zich torst. Hij dekte zich in interviews al in tegen eventuele kritiek op zijn onnavolgbare liedjes: ‘Luister naar de cd, maar hecht alsjeblieft geen belang aan de teksten!’ Wie die raad ter harte neemt hoort een spannende maar opnieuw loodzware alternatieve rockplaat met de nodige elektronische invloeden. (MS)