De korrelige zwart-wit foto’s op Hey Eugene! roepen herinneringen op aan het Havanna van de jaren 50 of het Rio de Janeiro van Jobim en João Gilberto . Pink Martini, het twaalfkoppige gezelschap uit de druilerige Amerikaanse staat Oregon, weet de sfeer met het fraaie hoesje mooi neer te zetten. De big band brengt een even soepele als beschaafde mix van bossa, vocale jazz, latin en chanson. Hey Eugene! ademt een klassieke sfeer uit. Veel van de platen van Pink Martini’s voorbeelden werden bijna live opgenomen en dat geeft dergelijke albums een authentiek geluid. Het is knap dat Pink Martini dat geluid op Hey Eugene! heeft weten te benaderen. Kritiekpunt kan dan zijn, dat de band misschien te veel in het verleden leeft, maar een nummer als Bukra Wba’do ontkracht die kritiek. Bukra Wba’do is een mambo in Arabisch. Het zingen in die taal is voor een Amerikaanse band bijna een politiek statement en daaruit blijkt dat Pink Martini de ogen niet sluit voor de actualiteit. (PdK)