Saxofonist Chris Potter wordt beschouwd als Michael Breckers opvolger. Met zijn Chris Potter Underground laat hij horen dat hij het experiment niet uit de weg gaat. Hier specialiseert hij zich in rauw, hoekig blaaswerk gearticuleerd in supersnelle melodieën. Potter werkt graag samen met toetsenist Craig Taborn en gitarist Adam Rodgers, twee van de weinige muzikanten die hem bij kunnen houden. Drummer Nate Smith speelt met het grootste gemak de meest gecompliceerde grooves zonder dat deze geforceerd aandoen. Veel van de stukken op Ultrahang beginnen met moeilijke, onconventionele ritmes om vervolgens te ontaarden in stevige funk-grooves waarbij de ritmesectie het uiterste geeft. Daarbij zorgen Potter en Rodgers voor het nodige vuurwerk, terwijl Taborn een doeltreffende rol op de achtergrond speelt. Het door Bob Dylan geschreven It Ain't Me, Babe biedt een moment van rust met Potter op basklarinet. Ultrahang is verplichte kost voor luisteraars die op zoek zijn naar stevige vernieuwing in de hedendaagse fusion. (AD)