Toen ik mij in mijn studietijd in Widor specialiseerde, kreeg ik nog al eens van medestudenten te horen: ‘Zeg, die Widor van jou, die is toch echt niet zo goed als Vierne.’ Op deze cd kun je aan de Vierde Symfonie inderdaad horen dat Widors inspiratiebronnen nogal divers waren: salonmuziek, een barokke ouverture (trefzeker getypeerd door Vernet), een academische fuga, een Franse noël, een feeëriek scherzo… Maar in de rijpere Zesde Symfonie horen we ook hoe Widor dit alles tot een strakke logica aaneensmeedde: alsof de muziek bij wijze van spreken de kathedrale architectuur weerspiegelt. En juist die imposante kracht wordt door Olivier Vernet heel overtuigend neergezet, daarbij geholpen door het fraaie Cavaillé-Coll orgel van de kathedraal in Orléans. (HJ)