Dat is even schrikken voor de fans van het succesvolle new age / wereldmuziek / danceproject Enigma. Na een vertrouwd esoterisch begin krijgt de luisteraar in het tweede (titel)nummer stevige hiphopbeats en een kermende soulzanger om de oren. Het moge duidelijk zijn, producer Michael Cretu is niet van plan zijn succesformule uit het verleden onveranderd te blijven uitmelken. En dat siert hem, zeker in een genre dat niet bepaald bekend staat om zijn avontuurlijke inslag. Toch is Seven Lives Many Faces geen onverdeeld succes, daarvoor klinkt de mix van bonkige beats en ijle synthesizers te geforceerd en zijn de gebruikte sounds (inmiddels) flink gedateerd. Een dappere maar hooguit halfgeslaagde poging tot revitalisering van Enigma's oude hitgeluid. (MS)