Vier jaar na ER (2005) brengt Nils Petter Molvaer weer een album uit. In de tussentijd werkte hij aan filmmuziek (Re-Vision, 2008) en toerde met Bill Laswell. Daarnaast gaf de Noor vele eigen optredens, waarbij hij zijn band steeds verder uitdunde. DJ Strangefruit moest het veld ruimen, net als drummer Rune Arnesen. Uiteindelijk bleven alleen gitarist Eivind Aarset en ‘samplerist’ Jan Bang over als vaste kompanen en hij deed zelfs enkele soloperformances. Molvaers zoektocht naar eenvoud en puur geluid is terug te vinden op Hamada. De cd begint met zijn ijle solo-trompet in Exhumation, waarna Aarset en Bang zich er gaandeweg bijvoegen om te komen tot de zeer treffend genaamde soundscape Icy Altitude. Daarna wordt de luisteraar vrijwel onvoorbereid verrast met heftige rock in Friction, met donderend drumwerk van Audun Kleive en een grommende bas van Audun Erlien. Eenzelfde opbouw wordt nog eens min of meer herhaald in de daaropvolgende tracks, culminerend in het nog heftiger Cruel Altitude. Molvaer heeft de ‘nu jazz’ met drum & bass-ritmes en dance-tracks doorontwikkeld tot een meer pure vorm van jazzrock vol dynamische extremen. Fascinerend. (HB)