De eerste stappen voor Wake Up! werden al in 2008 gezet. Barack Obama moest nog gekozen worden en de binnenlandse politiek van de Verenigde Staten liet veel te wensen over. Er groeide veel onrust en er waren duidelijke parallellen te trekken met de onrust die in het begin van de jaren 70 in zwart Amerika heerste. Niet voor niets klinkt Wake Up! als de soundtrack van een blaxploitation-film. Op muzikale wijze wordt al het onrecht aan de kaak gesteld met nummers die eerder onsterfelijk werden gemaakt door artiesten die indertijd muzikaal protest aantekenden, als Baby Huey & The Babysitters , Les McCann en Eddie Harris , Harold Melvin & The Blue Notes , Donny Hathaway , Marvin Gaye , Bill Withers en Nina Simone . Het hoogtepunt is het ruim twaalf minuten durende I Can’t Write Lefthanded, dat Withers speciaal schreef voor zijn album Live At Carnegie Hall . Toen was het bestemd voor de veteranen die gehavend terugkeerden uit Vietnam, iets meer dan 30 jaar later fungeert het als troost voor de soldaten uit Irak, waarbij het leed op schitterende wijze wordt verwoord door de snerpende gitaarsolo van Cap’n Kirk Douglas. De samenwerking tussen Legend en The Roots smaakt naar meer, want zelden heeft Legend zo krachtig geklonken als op Wake Up! (AD)