Aanvankelijk studeerde Rozalie Hirs (1965) chemische technologie aan de universiteit van Twente. Haar natuur- en wiskundige preoccupaties weerspiegelen zich in haar muziek. In het voor het Asko Ensemble geschreven Platonic ID nam ze als basis de boventonen waarover Plato schreef in de scheppingsmythe van de Timaeus. Niet minder ‘spectraal’ is haar Book of Mirrors houdt ze zich bezig met akoestische wetmatigheden als boven-, som- en verschiltonen. Hirs zegt zelf niet van de term ‘spectraal’ te houden, omdat die teveel stilistische implicaties suggereren. Niettemin werkt ze met spectra zoals die in de natuur voorkomen en zoals je die met een computer weer kunt herleiden. Verder noemt ze Claude Vivier, Gérard Grisey en Tristan Murail, als voorbeelden van componisten die erin zijn geslaagd een dialoog aan te gaan tussen het fysieke en het psychologische. ‘Zij maakten letterlijk zinnelijke stukken’, aldus Hirs, ‘een muziek van de zintuigen, die communiceert met de luisteraar. In het ideale geval probeer ik de luisteraar met mijn muziek een ervaring te geven die hij nog niet had.’ (HJ)