De debuutplaat van het New Yorkse LCD Soundsystem uit 2005 leek wel een inzage in de smaakvolle platencollectie van frontman, songschrijver en producer James Murphey. Tegelijk zorgden de hoorbare invloeden van onder andere The Fall, Fela Kuti, Can en obscure jaren tachtig wave en funk voor een opzwepend geluid dat zowel goed aardde in de dance- als in de popwereld. Op opvolger Sound Of Silver klinken zij consistenter met een kurkdroog, rauw discogeluid waarbij percussie en analoog snorrende elektronica de boventoon voeren, en opnieuw nemen de nummers aan kracht toe naarmate zij de lengte van een gemiddelde popsong overstijgen. Pure trance neemt het dan over, zoals in All My Friends. Murphy sneert en snottert nog steeds als zijn grote held Mark E. Smith (The Fall) in teksten vol repeterende oneliners. Dit gaat hem beter af dan zingen, zoals in de pianoballade New York, I Love You But You’re Bringing Me Down. Een misplaatste afsluiter van een album waarop LCD Soundsystem onmiskenbaar naar een eigen geluid is gegroeid. (MR)