In de jaren zestig was Krysztof Penderecki een gedreven avant-gardist die met zijn muziek onbetreden paden wilde inslaan. Samen met de Hongaar György Ligeti was hij de ‘uitvinder’ van een nieuw geluid, de zogenaamde klankveldenmuziek. Eind jaren zeventig begon Penderecki zich echter steeds meer op de traditie te heroriënteren. Drie van de vier hier gespeelde werken stammen uit deze laatste fase en refereren hier en daar aan Bartóks muziek, al laait soms nog het vuur op van de vroegere avant-garde. Toch maakt Capriccio uit 1964 de meeste indruk met zijn rauwe dramatiek en ongepolijste klank. Penderecki componeerde het werk voor hoboïst Heinz Holliger en verwerkte er door Holliger nieuw uitgevonden speeltechnieken in (zoals bizarre dubbelgrepen en glissandi). Hoewel de meeste hoboïsten tegenwoordig deze technieken meester zijn, was Holliger destijds de enige die het werk kon uitvoeren. Penderecki heeft zich overigens altijd mogen verheugen in prestigieuze solisten voor zijn concertante werken. Hier werken mee Mariusz Pedzialek (Capriccio), Tabea Zimmermann (Altvioolconcert) en Irena Grafenhauer (Fluitconcert) samen met de Sinfonietta Cracovia onder leiding van de componist. (JWvR)