Hij is apart, heeft kennis, lef en wat te vertellen. Wat hij precies wilt vertellen is niet altijd even helder, maar één ding is zeker: Blaxtar is een bijzondere rapper. In de hiphopwereld zijn lyrische teksten een pré, maar wie heeft er weleens gehoord van iemand die te lyrisch is? Op Ozmoses (2006) bijvoorbeeld legt de rapper aan de hand van het alfabet, wiskundige berekeningen en Bijbelse verhalen uit waar zijn artiestennaam en albumtitel vandaan komen. Zijn teksten zitten boordevol boodschappen die, op zichzelf al moeilijk verteerbaar zijn. Bovendien wordt het door de cryptische verpakking alleen maar nog zwaardere kost. In 2010 brengt de Zwollenaar Ozmo6:2 uit, het vervolg op Ozmoses. Wederom staan de vocalen van de rapper centraal en soms lijkt het alsof de productie enkel fungeert als begeleiding. Of de inmiddels versleten rewindknop het zal overleven is de vraag, maar de fans zullen vaak even terug moeten spoelen. Met dit derde album heeft Blaxtar in elk geval één ding opgehelderd, namelijk dat eenvoud geen optie is voor hem, ook al zou hij op die manier meer harten kunnen veroveren. Dat is toch bewonderenswaardig. (GL)