Rubber Soul is het eerste echte meesterwerk van The Beatles en voor velen is het een favoriet. De nummers klinken levendig en spontaan en zinderen van de originaliteit, zowel in compositie als in sound en arrangement. Het is een perfecte weerspiegeling van de vitale tijdsgeest van de jaren zestig, die The Beatles als geen ander wisten te vangen. Indiase muziek (de sitar) is voor het eerst prominent aanwezig in Norwegian Wood, dat door de cynische tekst tevens een hoogtepunt in Lennons werk is. Bob Dylan was hier duidelijk een inspiratiebron; maar ook Stax-soul (Drive My Car), The Byrds (If I Needed Someone), Debussy (Michelle) en The Beach Boys (You Won’t See Me, Nowhere Man) zijn te traceren als invloeden. Lennon en McCartney komen op Rubber Soul allebei tot bloei als songschrijver, maar Lennon maakt het meeste indruk met het maatschappijkritische Nowhere Man, het vileine Girl (met stoute tit-tit-tit koortjes) en het ontroerende In My Life. McCartney laat zich meer en meer gelden op de basgitaar (voorheen een ondergewaardeerd instrument in pop), met de overstuurde baspartij van Think For Yourself als voorlopig hoogtepunt. Bovenal geldt Rubber Soul als het eerste album dat meer was dan een verzameling singles met wat vullers. Het popalbum als kunstvorm werd met deze plaat geboren. (MS)