Voetballen was de aanvankelijke ambitie van dit jonge Britse vriendenclubje. Maar na een goed gesprek moeten deze jongens besloten hebben dat je met rock ‘n’ roll veel makkelijker meisjes kunt versieren en daarbij ook nog kosteloos de wereld kunt rondreizen. Daarbij is een punkriff gemakkelijker onder de knie te krijgen dan een goede dribbel, kwestie van even alle platen van The Clash, The Libertines en The Rifles uitpluizen. De kracht van het debuut van The Pigeon Detectives is misschien wel dat het deze band echt moeiteloos lijkt af te gaan om pakkende en energieke punkpop te maken waarin het net zo gemakkelijk 1979 als 2007 kan zijn. Frontman Matthew Bowman is beslist geen groot zanger maar weet dit te compenseren met veel bravoure en attitude. Bezingen doet hij vooral zijn adolescente liefdesperikelen terwijl zijn begeleiders zich staccato door de jachtige, veelal korte songs heen hakken. Leuke band, leuke plaat, de soundtrack van een onbezorgde pubertijd. Volgend jaar gaan ze basketballen. (MR)