Pete Seeger (1919) geldt, samen met Woody Guthrie, als de grote inspirator van de opleving van de folkmuziek in de jaren zestig. Hij was het die de jongeren in Greenwich Village vertrouwd maakte met de rijke traditie van de Amerikaanse volksmuziek. Maar ook geldt hij (terecht of onterecht) als de verstokte traditionalist, die dreigde de kabels door te hakken tijdens Bob Dylans beruchte eerste elektrische optreden. Door de hommage aan zijn werk dat Bruce Springsteen maakte (The Seeger Sessions, 2006), staat de man weer volop in de belangstelling. At 89 bestaat uit louter nieuwe opnames en luistert als een samenvatting van alles waar hij in zijn carrière voor stond. Veel van de liedjes worden door Seeger ingeleid, waarna een koor invalt, geheel volgens zijn principe van ‘muziek als democratie’. In de gesproken intermezzo’s verklaart hij zijn visie, waarin zijn muzikale activiteiten nooit los te zien zijn van zijn politieke. Seeger staat voor eenvoudige maar betekenisvolle muziek waar de tijd geen vat op heeft. (MS)