Voor een leuk liedje met eigenwijze zang en een interessante productie kun je altijd aankloppen bij Martina Topley-Bird. Zonder de regels van de popmuziek expliciet te overtreden maakt zij een betoverend amalgaam van stijlelementen, zoals te horen is op haar albums Quixotic (2003) en The Blue God (2008). Some Place Simple is de nieuwste toevoeging aan haar oeuvre en doet de albumtitel eer aan. Naast instrumentalist Ninja worden namelijk alle instrumenten bespeeld door Topley-Bird zelf, wat een uitgeklede en simpele productie tot gevolg heeft. Simpel kan ook een negatieve bijklank hebben, maar op de vijftien pareltjes wordt die valkuil met verve omzeild. Met veel ukeleles, eenvoudige keyboardjes en springerige percussie maken Topley-Bird en Ninja er een bijzonder feestje van, dat zo in je eigen huiskamer had kunnen plaatsvinden. Ondanks dat Some Place Simple maar vier echte nieuwe nummers bevat en dus vooral nieuwe interpretaties van oude liedjes biedt, is dit zonder twijfel de derde interessante plaat van Topley-Bird op rij. (JE)