Ry Cooder is een echte verhalenverteller. Op zijn vorige album My Name Is Buddy kroop hij in de huid van de gelijknamige rode kater. De hoofdpersoon van I, Flathead is Kash Buk en die neemt de luisteraar mee naar het Californië van de vroege jaren zestig. Buk is een beatnik maar ook countryliefhebber en vooral dragracer. Met zijn opgevoerde bolide raast hij over de uitgestrekte zoutvlaktes van de woestijn. Cooder kleurt het album in op een manier die we van hem gewend zijn. De basis is onvervalste rootsmuziek (country, blues, folk) met af en toe een Mexicaans accent zoals de mariachiblazers in Drive Like I Never Been Hurt. In tegenstelling tot zijn vorige album klinkt I, Flathead lekker rauw. Soms doet het denken aan Tom Waits of een obstinate John Hiatt, twee all-American troubadours die net als Cooder al een leven lang muziek maken. Met I, Flathead levert Cooder een ronkend laatste deel van zijn Californische trilogie af. (PdK)