Een samenwerking tussen het Nederlandse ensemble Cappella Pratensis en de oude-muziek-gigant Joshua Rifkin, dat was tien jaar geleden nog ondenkbaar. Op dat moment stond de benadering van het ensemble onder leiding van Rebecca Stewart mijlenver af van de veelal Britse ensembles die het repertoire toen domineerden. Sinds de wedergeboorte van het ensemble is de aanpak echter flink gewijzigd (zie ook de bespreking van de vorige cd, DBX9195). De vrouwenstemmen verdwenen ten gunste van de mannelijke hoogte, en de interpretatie werd een flinke slag minder eigenzinnig. Het ensemble schuift met deze cd duidelijk nog een stuk verder op naar een interpretatie die streeft naar heldere individuele lijnen, krachtige tempi en duidelijk geprofileerde inzetten. Een en ander klinkt daardoor ook wel wat aan de zakelijke kant; uitstekend verzorgd en uitgevoerd, dat wel, maar de vonken vliegen er nog niet echt van af… De samenstelling van het ensemble is sinds de vorige cd ook flink veranderd, dus het zou kunnen dat het nog wat zoekt naar een werkelijk hechte ensembleklank. Let wel: dit is absoluut een mooie opname, die echter net dat beetje meer mist om zich werkelijk van de vele cd’s in het repertoire te onderscheiden. (TC)