De Haagse lefgozertjes van Di-Rect bewezen dat het wel degelijk mogelijk is om in Nederland door te breken met een debuutsingle, zonder eerst jarenlang te hoeven sappelen in het clubcircuit. De organisatie van de band is dan ook dik in orde, achter de schermen worden de jonge honden vakkundig begeleid door gepokte en gemazelde managers en professionele songschrijvers. Ten tijde van de opnames van het vierde album stond de groep op een keerpunt. Om bestaansrecht te houden moest de groep op zoek naar een meer volwassen rockgeluid, het liefst zonder daarmee de oorspronkelijke jonge fans te verliezen. Met dit titelloze album slagen ze maar deels in die opzet. De terugkeer naar een meer basic groepsgeluid is een goede keus, de liedjes gaan helaas nog nergens echt de diepte is. Toch maar eens die broodschrijvers de bons geven en zelf met de billen bloot, is het devies. Hits scoren gaat ze nog steeds goed af, de single A Good Thing stormde meteen de top tien in. (MS)