Met Touch Yello vieren miljonair, beroepsgokker en lid van Zwitserlands nationale golfteam Dieter Meier en componist/arrangeur Boris Blank hun dertigjarig jubileum. Met hun zeer eigenzinnige en vooral theatrale sound waren zij van grote invloed op hedendaags technoproducers. Ronselden zij voor voorganger The Eye (2003) nog voor hulp in deze branche, met Touch Yello heeft Yello de touwtjes weer stevig in eigen handen. Het spreekt voor zich dat de heren inmiddels hun wilde haren hebben verloren. Dit leidt tot een zeer ingetogen en sfeervol repertoire dat volledig lijkt afgestemd op de fragiele stem van zangeres Heidi Happy en de droge lucht in de trompet van Till Brönner. De humor staat dit keer op een laag pitje, maar dat mag geen bezwaar zijn, want Touch Yello is wederom een ambachtelijk geproduceerd album waarop de karakteristieke Yello-sferen dit keer op een meer downtempo wijze worden neergezet. De melancholieke sfeer wordt op aangename wijze verbroken door een herbewerking van hun grote hit Bostich, het gedistingeerd funky Part Love en de electrojazz van Electric Frame. (AD)