Samen met Steve Vai en Yngwie Malmsteen kan de Amerikaanse gitarist Joe Satriani worden gezien als een van de vernieuwers van de rockgitaar. Een virtuoos die speelde bij Mick Jagger , les gaf aan Metallica en gedurende zijn carrière (in tegenstelling tot Vai) altijd trouw bleef aan zijn rockroots. Dat laatste is goed te horen op dit mysterieus getitelde schijfje. Op tracks als Musterion en I Just Wanna Rock houdt hij het geluid hoekig en kaal, ruim baan biedend aan zijn wild scheurende en laag overscherende gitaarcapriolen. De begeleidende muziek, met zijn rechte, funky beats, scratches en robotstemmen doet daarbij even primitief als futuristisch aan, alsof je in een stripbar op Saturnus bent beland. Maar de hoofdrol gaat geheel naar de cool-kale en immer bezonnebrilde Satriani die zich van eerdergenoemde collega’s vooral weet te onderscheiden door zichzelf niet al te serieus te nemen. Alleen die titel al! (MR)