Na 35 jaar van theatertournees vond tekstschrijver en cabaretier Hans Dorrestijn het welletjes. In 2008 speelde hij zijn laatste theaterprogramma Ruïnes, samen met zijn trouwe ‘sidekick’ en pianist Martijn van Dijk. In 2007 was Dorrestijns Vogelgids een groot succes geweest; naast incidentele lezingen en optredens zal Dorrestijn zich dus vooral gaan wijden aan het schrijven van boeken. Dorrestijns talent ligt in het ombuigen van onkunde, depressies en mislukkingen in zwartgallige humor. In de proloog van het programma Ruïnes noemt hij zijn levensinstelling helemaal niet slecht voor zijn humeur: doordat hij de toekomst zo pessimistisch zag, was zijn leven een aaneenschakeling van meevallers. Ook typerend voor Dorrestijn is dat hij zijn teksten van papier afleest, vanwege zijn slechte geheugen: ‘Ik doe het al 35 jaar, dus is het gelukkig geen Alzheimer!’ Hij vindt dat hij erg goed is in het vertellen over dingen die hij niet kan, hij zingt liedjes over de teleurstellingen in de liefde, vertelt fabels, geeft een variatie op Hans Teeuwens Snelkookpan en vertelt zijn visie op bejaarden en de dood. (SvdP)