Liefhebbers van ingetogen liedjes kijken altijd reikhalzend uit naar het werk van David Gray. De Engelse singer/songwriter heeft een behoorlijke staat van dienst opgebouwd sinds zijn debuut A Century Ends in 1993. Foundling is zijn negende studioplaat en komt uit vlak na Draw The Line uit 2009. Dat is opvallend aangezien dat album een lange periode van creatieve droogte afsloot. De zanger heeft nu duidelijk geen last meer van een writer’s block. Bij Foundling is een verzameling b-kantjes van Draw The Line toegevoegd op een bonus-cd, wat neerkomt op achttien nieuwe tracks. De twee cd’s zijn beide opgenomen in dezelfde studio met dezelfde spaarzame bezetting en klinken daarom als een geheel. De stem van Gray is een stukje gruiziger dan voorheen en krijgt veel nadruk omdat de instrumentatie er subtiel om heen is gemixt. De liedjes moeten het zo hebben van hun eigen kwaliteiten en blijven op een paar uitzonderingen na goed overeind. Zelf verwacht Gray niet dat hij miljoenen platen zal verkopen, zoals van White Ladder (1998). ‘This record is going to disappear off the face of the earth, bar some freak occurrence’, zei hij hierover. (JE)