Hips. Lips. Tits. Power. Onder die kop plaatste het blad Q begin jaren negentig een foto op de cover van drie vrouwelijke debutanten: Björk, P.J. Harvey en Tori Amos. De foto werd beroemd want alle drie groeiden ze op hun eigen manier uit tot iconen van de vrouwelijke popmuziek. Wat ze gemeen hebben is hun eigenzinnigheid waardoor ze ook jaren later nog steeds in artistiek opzicht interessant zijn. Waar Björk en Harvey zich vooral in stilistisch opzicht blijven vernieuwen, zoekt Amos het vaak in steeds verschillende concepten voor haar albums, waarbij ze trouw blijft aan haar eigen vorm van pianopop. Altijd staan daarbij de thema's geloof, feminisme en seks centraal en dat is op Abnormally Attracted To Sin niet anders. Ditmaal is Amos gefascineerd door het begrip bondage, dat ze ruim interpreteert als een obsessieve relatie: zowel tot een persoon als tot (de voorschriften van) de kerk. Een thema dat soms verdekt en soms direct in de teksten opduikt. Maar zoals altijd is Amos' muziek ook voor hen die ervoor kiezen de soms topzware teksten te negeren prima genietbaar. Weinig popcomponisten schudden zo rijkelijk (dit keer weer 17 liedjes lang) de mooie melodieën uit de mouw. (MS)