Zo rijp als hij leek op albums als Here I Stand (2008) en zijn wereldhit Confessions (2004), zo puberaal komt zanger Usher Raymond soms over op zijn nieuwe plaat Raymond v. Raymond. De titel is geïnspireerd door de film Kramer Vs. Kramer, die het verhaal verteld van een scheiding tussen een getrouwd stel. Aangezien de entertainer na zijn laatste cd ook verwikkeld raakte in een breed uitgemeten scheiding verwachten wij een album met volwassen, persoonlijke openbaringen à la Confessions. Het is dan ook zeer teleurstellend om te horen dat de zanger vervalt in oude trucs en het blijkbaar te druk heeft in ‘the club’ om zijn muziek nog van enige diepgang te voorzien. Seksueel getinte tracks als Lil Freak, She Don’t Know, OMG en So Many Girls lijken op zijn zachtst gezegd misplaatst op een plaat met deze titel. Het scheidingsthema komt te weinig ter sprake om te spreken van een geloofwaardig, coherent geheel. Voor een plaat met een albumtitel die de complexiteit van bepaalde verbintenissen suggereert klinkt Raymond v. Raymond te vrijblijvend. Daarnaast heerst er door een marginale productie een tekort aan memorabele tracks. (GL)