Bruno Garcia was in de jaren tachtig een belangrijke speler in de Franse alternatieve rockscene. Als Sergent Garcia (genoemd naar een karakter uit Zorro) richt hij zich sinds eind jaren negentig op het mengen van allerlei Afrikaanse, Zuid-Amerikaanse en Caribische stijlen. En dit alles overgoten met popmelodieën natuurlijk. Una Y Otra Vez (‘telkens weer’) is divers gevuld met naast zijn eigen salsamuffin ook een bolero, cumbia en rumba. Het gaat bij Garcia naast al deze pracht toch vooral om de teksten. De zanger geeft in het boekje letterlijk tekst en uitleg bij elk nummer. Al zijn teksten worden in maar liefst drie talen (Spaans, Frans en Engels) afgedrukt. En dan blijkt dat Garcia door de jaren heen niet minder maatschappijkritisch is geworden. Nog altijd moet hij niet veel hebben van de politici die het leven er alleen maar moeilijker op maken. Interessanter zijn de melancholische liedjes voor zijn vrouw, waarin de Fransman zijn verdriet verwoordt als hij weer lang van huis moet om op te treden. Al met al, staat Garcia telkens weer garant voor leuke albums. (JE)