Joe Bonamassa houdt klaarblijkelijk niet van stilzitten. De bluesgitarist maakt albums aan de lopende band, staat veelvuldig op het podium en brengt van die concerten ook geregeld dvd’s uit. Nog geen twee maanden na het verschijnen van de dvd Live In New York, komt Bonamassa met het album Driving Towards The Daylight op de proppen. Hij borduurt met dit album voort op de voorganger Dust Bowl (2011). Net als bij die plaat, bestaat Driving Towards The Daylight voor de helft uit oude hits en voor de overige helft uit zelfgeschreven nummers. De ijzersterke titelopener Dislocated Boy komt van eigen hand en doet de vraag reizen of de Amerikaan de oude nummers wel nodig heeft. Maar de covers zijn wederom van dusdanige kwaliteit dat het maar goed is dat ze ons niet onthouden zijn. Stones In My Passway wordt met nog meer blues neergezet dan Robert Johnson destijds deed en ook Who’s Been Talking? dat oorspronkelijk werd geschreven door Howlin’ Wolf wordt op formidabele wijze vertolkt. Bonamassa laat zijn gitaar een bescheiden uurtje huilen en de trommelvliezen genieten. (BvdV)