Voor velen is 50 Cent de belichaming van alles wat er fout is aan (commerciële) hiphop. Hij zou geweld verheerlijken, seksistisch, grof en arrogant zijn, en geld als enige drijfveer hebben. Ondertussen is hij wel de absolute megaster van rap in de ‘jaren nul’, en ongetwijfeld ook de enige die de sterk dalende verkoopcijfers van hiphop een flinke boost kan geven. Met zijn derde album Curtis lijkt ‘Fiddy’ weinig moeite te doen om enige progressie te tonen of iets te veranderen. Het gaat ook nu weer over pistolen, seks en dollars: hij is nog steeds gevaarlijk, kan nog steeds iedere vrouw krijgen en heeft nu nóg meer geld. ‘Respect comes from admiration and fear’, zo zegt hij in het nummer I’ll Still Kill, en daar is alles op gericht. Tekstueel en muzikaal is Curtis vooral een effectief album. Het is eigenlijk net als met de zoveelste sequel van een Hollywood-blockbuster: meer special effects dan een goed verhaal en kwalitatief niet de beste film, maar de bioscoopzalen zitten wel altijd vol. (IV)