Na zijn droomdebuut The Slim Shady LP (1999) moet Eminem net als iedereen gedacht hebben dat hij die plaat nooit zou kunnen evenaren. Tot ergernis van beschaafd Amerika bleek het slechts een voorproefje. Het album The Marshall Mathers LP (2000) kwam namelijk het jaar daarna uit. Hiphopliefhebber of niet, blond en blauwogig of niet; het hengelde iedereen binnen. Het droeg bij aan de transformatie van het kleurenspectrum binnen hiphop, gaf de hypocriete, vinger wijzende politici een dikke middelvinger terug en joeg niet alleen bezorgde ouders, maar ook tienerpopsensaties de stuipen op het lijf. Als een epidemie van astronomische proporties vond de plaat alleen al in zijn eerst week zijn weg naar bijna 2 miljoen huishoudens. Boos, verontwaardigd, genadeloos, maar buitengewoon gevat vertelt Marshall hoe het succes zijn eigen privéleven op zijn kop had gezet. De rapper was in één klap rijk, een idool én de zondebok van politiek-correct Amerika. Als een rasartiest gebruikte Eminem die ontwikkelingen om de duistere, bas-georiënteerde beats van Dr. Dre en Bass Brothers, met ongekende speelsheid in taalgebruik en ritme, te dopen. Leuk weetje: Veel van deze tijdloze, diamanten plaat is in Amsterdam geschreven en kreeg daarom bijna de titel ‘Amsterdam’. (GL)