‘Wij hoeven niet zo nodig te groeien. We zijn blij met ons publiek, kleiner is ook goed’, zegt Robin Pecknold, frontman van Fleet Foxes. Zijn groep brak in 2008 door met hun titelloze debuutalbum , dat wasemde naar de folkrock van de jaren zestig. De groep paste perfect in de jachtige eenentwintigste eeuw en het album vond haar weg naar vele luisteraars. Wat te doen met de opvolger? Het publiek bedienen en dus niet morrelen aan het bestaande geluid, dat lijkt het devies van de groep. Net als het debuut wordt ook Helplessness Blues gekleurd door de akoestische instrumenten en messcherpe vocale harmonieën. De raadselachtige teksten van de bebaarde bandleden brengen de kampvuurromantiek van 1969 weer helemaal terug. Origineel is het niet echt, behaaglijk des te meer. Dat is dus alles wat de liefhebbers van het succesvolle debuutalbum zich konden wensen. Het levert Fleet Foxes vast nog meer fans op. (PdK)