Een mooie quote van Bernard Butler over de verhoudingen binnen Suede, midden jaren negentig: ‘Brett took loads of drugs and shagged everyone he could. I stayed at home with my wife’. Net als bij veel andere populaire groepen vormde juist die tegenstelling de reden van het succes. Brett Anderson , de ijdele zanger, het bekakte en androgyne uithangbord versus Bernard Butler , de verlegen en hardwerkende songsmid uit de arbeidersklasse. De tegengestelde karakters botsten al snel. Na het tweede album Dog Man Star stapte Butler op, maar op dit titelloze debuut was het nog koek en ei. De groep werd al bij de eerste single binnengehaald als Engelands hoop in bange dagen. Brett Anderson klonk dan ook als de overtreffende trap van twee über-Engelse helden, David Bowie en Morrissey . Een aansteller, maar wel één die de sterke songs van Butler zo goed zong, dat je hem direct geloofde. Op deze heruitgave staan naast het originele album alle b-kantjes en outtakes. Het album klinkt nog even vers als toen, maar tot een reünie komt het volgens beide kemphanen nooit meer. (PdK)