De Nederlandse soulzanger Alain Clark kan iets wat concurrenten met betere stemmen vaak niet lukt: hits schrijven. Op zijn tweede Engelstalige album staan er met gemak weer een handvol. Clark heeft de gave een liedje te laten klinken alsof het er altijd al was, door slim maar niet te opzichtig leentjebuur te spelen bij hits uit het verleden. Goede songschrijvers trekken goede muzikanten aan. Clark kan gebruik maken van een ritmesectie die bestaat uit twee topkrachten uit de Amerikaanse sessiewereld: drummer Steve Gadd en bassist Pino Palladino, naast bijdragen van Diane Birch, gitarist Michael ‘Maniac’ Sembello en harmonicaspeler Kevin Wyatt. Colorblind grijpt minder duidelijk terug naar klassieke soul dan voorganger Live It Out. Ditmaal put Clark meer uit zoete Phillysoul en discofunk, en veroorlooft zich zelfs een uitstapje naar P-funk (de flauwe Prince rip-off Rich). En zoals het een gearriveerd ster betaamt, komt nu ook de maatschappelijke betrokkenheid om de hoek kijken, in liedjes tegen discriminatie (Corner Of My Street) en vóór vrijheid (For Freedom). (MS)